A aquelas persoas cuns órganos ou tecidos que presentan unha alteración grave e irreversible da súa función, que non é reparable mediante medicamentos nin ningún outro tipo de tratamento cirúrxico habi- tual.

O organismo humano ten un sistema de defensa contra calquera organismo estraño, ao que ataca produ- cindo anticorpos. As medicinas inmunosupresoras son medicamentos que fan que o organismo diminúa a produción dos anticorpos para que non ataquen o órgano transplantado. A súa función é impedir o rexeitamento.

Para o ril, o normal son 24 horas, aínda que é posible que funcionen tras conservación en frío ata 36 horas; fígado e páncreas, ata 12 horas e pulmóns só pode manterse durante unhas 6 horas. En calquera caso, é preferible transplantar o antes posible.

Os tecidos teñen un mantemento diferente e algún pódense ultraconxelar e manterse viables durante anos. Estes intervalos son moi importantes para conseguir seleccionar ó mellor receptor de entre todos os que esperan e que, en ocasións, se encontran noutros hospitais a moitos quilómetros de distancia.

Os transplante de órganos non teñen unha duración ilimitada.

É moi variable dunhas persoas a outras. En calquera caso, o tempo medio de funcionamento dun ril transplantado é de arredor de 10 anos, cunha boa calidade de vida xeral para os pacientes.

Logo do fracaso dun primeiro enxerto, é posible realizar un segundo ou terceiro transplante, e ata un cuarto.

As supervivencias actuais máis prolongadas cun mesmo órgano transplantado son: ril (33 anos); fígado (26 anos); medula ósea (22 anos); corazón (21 anos); páncreas (17 anos), e pulmón (11 anos).

Sempre é o ril o transplante máis demandado porque, a diferenza do que ocorre cos órganos vitais (fígado, corazón e pulmón), que de non conseguirse nun prazo determinado conducen á morte do enfer- mo, os pacientes en diálise poden permanecer durante moitos anos en espera dun transplante, e, afortu- nadamente, cunha calidade de vida crecente.

En España, son uns 4.000 os enfermos renais en espera dun transplante e son arredor dos 2.200 os que o conseguen anualmente.

Ao final de cada ano, en España esperan un ril 4.000 persoas, un fígado 600, un corazón 80 e pulmón 100.

Hai que garantir que se cumpran os principios de igualdade e equidade na distribución de órganos. Nos criterios de distribución existen dous aspectos fundamentais: os territoriais e os clínicos.

Os territoriais permiten que os órganos doados nunha área ou zona se transplanten nesa mesma área para diminuír o tempo desde o falecemento da persoa e o momento do transplante do órgano.

Nos criterios clínicos, contémplase a compatibilidade doador/receptor e a gravidade do paciente. Existe un criterio clínico que está por riba dos criterios territoriais, a “urxencia 0”. Un paciente en “urxencia 0”, ten prioridade absoluta en todo o territorio nacional. Se non hai “urxencia 0”, os órganos asígnanse res- pectando os criterios territoriais. Estes criterios son revisados e actualizados periodicamente.

Preguntas e respostas

Qué che interesa saber?

Doazón

Transplante

1. A quen se lle practica un transplante dun órgano ou tecido?

A aquelas persoas cuns órganos ou tecidos que presentan unha alteración grave e irreversible da súa función, que non é reparable mediante medicamentos nin ningún outro tipo de tratamento cirúrxico habitual.

2. Que son as medicinas inmunosupresoras?

O organismo humano ten un sistema de defensa contra calquera organismo estraño, ao que ataca produ- cindo anticorpos. As medicinas inmunosupresoras son medicamentos que fan que o organismo diminúa a produción dos anticorpos para que non ataquen o órgano transplantado. A súa función é impedir o rexeitamento.

3. Canto tempo se poden manter os órganos e tecidos extraídos antes do transplante?

Para o ril, o normal son 24 horas, aínda que é posible que funcionen tras conservación en frío ata 36 horas; fígado e páncreas, ata 12 horas e pulmóns só pode manterse durante unhas 6 horas. En calquera caso, é preferible transplantar o antes posible.
Os tecidos teñen un mantemento diferente e algún pódense ultraconxelar e manterse viables durante anos. Estes intervalos son moi importantes para conseguir seleccionar ó mellor receptor de entre todos os que esperan e que, en ocasións, se encontran noutros hospitais a moitos quilómetros de distancia.

4. Cal é a media de duración dos transplantes de órganos?

Os transplante de órganos non teñen unha duración ilimitada.
É moi variable dunhas persoas a outras. En calquera caso, o tempo medio de funcionamento dun ril transplantado é de arredor de 10 anos, cunha boa calidade de vida xeral para os pacientes.
Logo do fracaso dun primeiro enxerto, é posible realizar un segundo ou terceiro transplante, e ata un cuarto.
As supervivencias actuais máis prolongadas cun mesmo órgano transplantado son: ril (33 anos); fígado (26 anos); medula ósea (22 anos); corazón (21 anos); páncreas (17 anos), e pulmón (11 anos).

5. Cal é o tipo de transplante máis demandado?

Sempre é o ril o transplante máis demandado porque, a diferenza do que ocorre cos órganos vitais (fígado, corazón e pulmón), que de non conseguirse nun prazo determinado conducen á morte do enfer- mo, os pacientes en diálise poden permanecer durante moitos anos en espera dun transplante, e, afortu- nadamente, cunha calidade de vida crecente.
En España, son uns 4.000 os enfermos renais en espera dun transplante e son arredor dos 2.200 os que o conseguen anualmente.

6. Cantas persoas están en lista de espera para ser transplantadas?

Ao final de cada ano, en España esperan un ril 4.000 persoas, un fígado 600, un corazón 80 e pulmón 100.

7. Como se realiza a selección das persoas que se van transplantar?

Hai que garantir que se cumpran os principios de igualdade e equidade na distribución de órganos. Nos criterios de distribución existen dous aspectos fundamentais: os territoriais e os clínicos.
Os territoriais permiten que os órganos doados nunha área ou zona se transplanten nesa mesma área para diminuír o tempo desde o falecemento da persoa e o momento do transplante do órgano.
Nos criterios clínicos, contémplase a compatibilidade doador/receptor e a gravidade do paciente. Existe un criterio clínico que está por riba dos criterios territoriais, a “urxencia 0”. Un paciente en “urxencia 0”, ten prioridade absoluta en todo o territorio nacional. Se non hai “urxencia 0”, os órganos asígnanse res- pectando os criterios territoriais. Estes criterios son revisados e actualizados periodicamente.

Uso de cookies

Utilizamos cookies propias e de terceiros para analítica e navegación. Podes obtener máis información ou coñecer como cambiar a configuración na nosa Política de Cookies POLÍTICA DE COOKIES.

ACEPTAR

Aviso de cookies